8 lessen van ABN AMRO deel 1
"Maar je bent er toch wel blij mee?" Ik staar het raam uit naar station Bijlmer Arena. Tja.. hoe leg je uit dat het je eigen keuze is, maar dat je toch een traantje wegpinkt bij het aankondigen van je vertrek?
8 jaar geleden liep ik als net-afgestudeerde tamelijk bijdehante 25-jarige het grote kantoor van ABN AMRO in Tilburg binnen. Een statig pand waar ik al mijn hele leven regelmatig langsfietste. Via een deftig recruitment bureau kwam ik bij ABN AMRO in beeld. Had ik verwacht dat ik 8 jaar zou blijven? Mooie belevenissen, een netwerk met prachtige mensen en acht lessen over mezelf en het leven rijker? Ik had het nooit gedacht...
Terugkijkend had ik het voor geen goud willen missen, de 8 lessen van ABN AMRO.
Les 1: De theorie is de praktijk niet
In 2007 maakte ik kennis met ABN AMRO. Wat een grote organisatie! Hoeveel mensen werken hier wel niet?! Hypotheekadviseurs, kredietanalisten, preferred bankers, klantadviseurs. Bedenk het en er is een specialist voor. De eerste maanden tolde mijn hoofd van de ervaringen. Alles nieuw, zo professioneel, gestructureerd maar tegelijkertijd ook onoverzichtelijk.
ABN AMRO Heuvelring 88 in Tilburg.
Na het geploeter van de eerste maanden raakte ik gelukkig gewend. Aan de bank, maar vooral aan mijn collega's. Enthousiaste mensen met goede ideeën. Er werden veel lokale acties opgezet om een betere band met klanten te krijgen. Iedere kerst bijvoorbeeld stonden de accountmanagers met hun enkels in de klei om kerstbomen te steken voor hun klanten. Hartverwarmend volgens klanten en collega's.
Soms waren er ook acties die niet goed vielen. Dan was de timing slecht of was intern niet genoeg aandacht besteed aan de introductie. Dan werd er uitgebreid gemopperd op het hoofdkantoor. ‘Degene die dit heeft bedacht, komt vast nooit op kantoor’. Het viel mij op er lokaal weinig invloed was op wat er in de ‘ivoren toren’ bedacht werd. Ik baalde ervan, maar realiseerde me dat dat weinig opleverde. Als ik zelf op het hoofdkantoor werk pak ik het anders aan, besloot ik. En zo gezegd zo gedaan. Van het districtkantoor verhuisde ik naar het hoofdkantoor.
Les 2: Als je luistert leer je veel van je collega's
In 2008 startte ik op de Foppingadreef. Een pand zo lelijk dat ik het mooi ben gaan vinden. We noemen het liefkozend 'de badkamer'. In deze 'badkamer' werken ruim 2000 mensen. Alhoewel tamelijk bijdehand voelde ik mij hier in het begin een provinciaals groentje. Gelukkig was de afdeling Communicatie Zaken een hecht team dat voelde als een warm bad. Vrijwel iedere dag lunchten we samen.
Centrale gang van ABN AMRO foppingadreef in Amsterdam.
Wat leerde ik veel tijdens die lunches. Van Johan over het schrijven van teksten. Gebruik geen afkortingen, ouderwetse woorden of tangconstructies. Hij hielp mij om iedere dag een beetje beter te worden. En wat was lunchen met Pascal en Willem gezellig. Terwijl Willem probeerde om van elke lunch een feestje te maken tegen zo laag mogelijke kosten (YES alweer onder de 2 EURO gebleven!) had Pascal altijd plannen voor een nieuwe reis. Het inspireerde mij om tijdens het eten van een zeer interessant belegde boterham weg te dromen bij tropische bestemmingen.
De collega's die ik noem zijn slecht drie van de vele collega's met wie ik in deze periode werkte. Als ik aan mijn tijd bij Communicatie Zaken denk, denk ik aan de lessen die ik leerde. Het waren er veel en ze kwamen gratis en voor niets. Het enige wat ik deed was vragen stellen, luisteren en absorberen. Ik kan het iedereen aanraden.
Les 3: Ik zet graag zelf de kaders neer
Aan alle goede dingen komt een eind. Mijn eerste reorganisatie en meteen uitgespiegeld en dus boventallig. Als je ooit in mijn schoenen stond kun je je voorstellen dat het me verdrietig maakte. Ik kon het niet accepteren. En dat deed ik ook niet.
De bank was in beweging en de fusie met Fortis was in volle gang. Waarom zou ik daar geen deel van uit kunnen maken? Via via regelde ik een gesprek met Liesbeth Programma-manager Klantcommunicatie. Ik liep de ruimte binnen en zag een muur bedekt met post-it's, het zag er zo cool en professioneel uit. Ik herinner me onze kennismaking nog goed: "Een sollicitatiegesprek? Nou wat mij betreft begin je zo snel mogelijk, Lydia heeft je gestuurd dus het zal wel goed zijn" . Euhm... ok.
Ik startte op 4 januari 2010 bij Klantcommunicatie. In het begin was ik de joker van het programma. Als ergens extra handjes nodig waren stuurde Liesbeth mij erop af. Hoe ingewikkelder het probleem hoe interessanter ik de uitdaging vond. Ik kreeg het vertrouwen dat ik het goed op zou lossen. Hier leerde ik dat ik graag zelf de kaders neerzet. De ruimte die ik hiervoor kreeg was fantastisch. Wat een fijne, leerzame tijd.
De focus kwam in de loop van de tijd steeds meer te liggen campagnemanagement waarbij ik gecoacht werd door Mirjam. Daar kwam het borgen van de stem van de klant bij. Hierin bleek ik een natural. Het leek vanzelf te gaan. Mijn rugzakje werd verder gevuld en toen de integratie bijna was afgerond was mijn volgende stap een logische.
Hierover vertel ik volgende week meer!
